در این نوشتار می خواهیم به بررسی مشکلات جسمی و روحیه شغل برنامه نویسی بپردازیم و چگونگی جلوگیری از این مشکلات را بگوییم.
مشکلات جسمی
چاقی :
تقریبا ۸۰% برنامه نویس ها با این مشکل رو به رو هستند حتی آنهایی که جثه ریزی دارند یا لاغر هستند چاقی در ناحیه شکم را تجربه می کنند که دلایل اصلیش عدم تحرک , پشت میز نشستن و مصرف زیاد کافئین می باشد .
چاقی در شرایط بدتر می تواند به دیابت سطح ۲ منجر بشود که این باعث می شود برنامه نویس ها زود فرسوده شوند و مجبور باشند هر چند وقت یک بار آزمایش گلوکز بدهند.
حملات قلبی :
دلیل اصلی این مشکل هم عدم تحرک می باشد که از ۳۰سالگی به بالا خودش رو به مرور نشان می دهد. در واقع این عدم تحرک در برنامه نویسی باعث بروز مشکلات زیادی می شود.
مرگ بر اثر عدم تحرک :
یک آزمایشگاه پزشکی به نام مایو( Mayo Medical Laboratories)در سال ۲۰۱۰ تحقیقی را انجام دادند که نشان می داد کسانی که ۱۱ ساعت پشت میز مینشینند ۳.۵ سال زودتر با مرگ خود روبرو می شوند و اگر طرف برنامه نویس باشه این عدد به ۸.۲ سال افزایش پیدا می کند !
به تعبیری شما وقتی این شغل رو انتخاب می کنید ۸ سال از زندگی خودتون را از دست می دهید .
ناراحتی چشمی :
برنامه نویس ها به خاطر تمرکز زیاد پشت مانیتور و توجه زیادی که به آن دارند, زودتر دچار خستگی چشم , کم شدن بینایی و پارگی مویرگ های چشم می شوند که این میزان در مواقعی که برنامه دچار مشکل می شود , چند برابر است .
کمردرد :
به دلیل نشستن متوالی برنامه نویس ها این مشکل به وجود می آید که عواملی مانند استاندارد نبودن صندلی و بد نشستن روی آن , این مشکل را چند برابر می کند .
ناراحتی شانه و مچ :
این مشکل هم از مشکلات رایج برنامه نویس ها می باشد . دو نوع سندروم تونل کارپ و سندروم تونل کوپیتال و ۸ عدد عصب در دستان وجود دارد که به دلیل استفاده زیاد از موس و کیبورد و قرار گرفتن مچ دست بر روی میز , این عصب ها به مرور از بین می روند و باید جراحی شوند و در اکثر مواقع بعد از جراحی به حالت قبل باز نمی گردد (میشه گفت این مشکل بین برنامه نویس ها و گیتاریست ها به دلیل استفاده زیاد از مچ دست مشترک است). به همین دلیل است که می گویند ورزش های مچ دست را بین ساعات کار حتما انجام دهید.
مشکلات روحی
برنامه نویس ها علارغم مشکلات جسمی , دچار مشکلات روحی هم می شوند که می توان گفت از مشکلات جسمی هم خطرناک تر هستند.
افسردگی :
به دلیل عدم تحرک ,انفرادی کار کردن , طبیعت شغل و محوری بودن شغلشان , بعد از چند مدتی دچار افسردگی می شوند. در واقع وقتی شغل شما محوری باشد و همه با شما کار داشته باشند , یک شکست کوچک در شغل می تواند آسیب های زیادی را به شما بزند .
متاسفانه می توان گفت رایج ترین مشکل روحی ای که برنامه نویس ها با آن روبه رو هستند , افسردگی می باشد .
سندرم خستگی مزمن :
این مشکل بر اثر خستگی , بی خوابی و مصرف کافئین زیاد ایجاد می شود.برنامه نویس ها به دلایل بیدار ماندن یا برطرف کردن خستگی ناشی از ساعات کاری زیاد , یکی از مصرف کنندهای اصلی کافئین هستند .
وسواس فکری :
میشه گفت برنامه نویس ها در کار خودشان وسواس و نظم زیادی دارند زیرا کدهایی که می نویسند باید مرتب باشد . این نظم کدها باعث می شود آنها در ساعت های خالی زندگیشان به کدها , برطرف کردن مشکلات کدها , پیدا کردن راه های جدید و.. فکر کنند که در نهایت به مشکل وسواس فکری منجر می شود و تاثیراتش را در زندگی شخصی آن ها نیز نشان می دهد.
از دست دادن اعتماد به نفس :
برنامه نویس ها مخصوص freelancer ها به دلیل تکی کار کردن با این مشکل رو به رو هستند . درصد زیادی از برنامه نویس ها افراد درون گرا و غیر اجتماعی هستند که یواش یواش باعث کاهش اعتماد به نفس در زندگی روزمره می شود .
سندروم ایمپاستر (impostor syndrome) سندرم خودفریبی :
یک پدیده روانی است که در آن افراد نمی‌توانند موفقیت‌هایشان را بپذیرند. بر خلاف آنکه شواهد بیرونی نشان می‌دهد که فرد با رقابت و تلاش به موفقیت رسیده‌اند خود فرد تصور می‌کند که لیاقت موفقیت را ندارد . بر اساس این سندرم شما تمام موفقیت ها را نقض می کنید و میز روبه رویی شما خیلی از شما بهتر است ! تقریبا ۱۰۰٪ برنامه نویس ها دچار این سندرم شده اند .
سندرم Real Programmer :
این سندرم چندسال پیش توسط یک برنامه نویس مطرح شد و ادعا کرده بود که یک برنامه نویس خوب برنامه نویسی است که شبها , براش روز کاری باشد . در روز بیش از ۱۲ ساعت مشغول برنامه نویسی باشد و جز برنامه نویسی تفریح دیگری نداشته باشد . خیلی از برنامه نویس ها موافق و مخالف این ادعا بودند و در نهایت کتابی در این باره نوشته شد به نام “پیاده رو مرگ” که نشان داده بود ساعات کار زیاد چگونه بر روی برنامه نویس و کار , تاثیرات منفی می گذارد .
در نهایت دانشگاه استنفورد آمریکا (Stanford University) بررسی ای را انجام داد و این مسئله را عنوان کرد که کار زیاد اصلا به سود برنامه نویس نیست .
درصورتی که شغل شما برنامه نویسی باشد، سطح انرژی شما، صرف نظر از میزان مصرف کافئین، کاهش می یابد. در پایان شما به صفحه نمایش خیره می شوید و به جای تولید چیزی با ارزش واقعی، در ویرایشگر کد بالا و پایین می روید. احساس خلاقیت و انگیزه کمتری دارید و شما به یک انسان تحریک پذیر ناراضی تبدیل می شوید.
فرهنگ کاری بیش از حد
برخی از افراد به داشتن مشغله مداوم و ساعت های بیش از حد افتخار می کنند. آن ها کار زیاد خود را به عنوان نشان افتخار می دانند. اما از آن چه که از دست می دهند، غافل اند. این افراد بیشتر اوقات می پرسند که چطور یک برنامه نویس وقت پیدا می کند ورزش کند یا به کارهای تفریحی بپردازد و از این که هرگز وقت انجام کارهای دیگر را ندارند شکایت می کنند!
باید به انجام کارهای خوب و گذراندن اوقات فراغت با خانواده و دوستانتان یا سرگرمی هایتان اعتقاد داشته باشید.اگر در کار به موقع استراحت کنید و حواستان پرت نشود، خستگی ذهنی ایجاد نمی شود. مطمئن باشید هشت ساعت در روز، وقت کافی برای انجام یک کار خوب است!
یاد بگیرید که خودتان آهسته گام بردارید!
وقتی متوجه می شویم که برای پایان دادن به کاری، باید اضافه کار کنیم یا یک زمانی تحت فشار قرار می گیریم، این نشانه خوبی است که بفهمیم کارهای خود را خوب ارزیابی نکرده ایم.
یاد بگیرید که خودتان را دوست داشته باشید و بیش از آن چه تحویل می دهید، متعهد نشوید!
اگر نمی توانید 40 ساعت در هفته هر کاری را که می خواهید انجام دهید، باید در انتخاب کارتان تجدید نظر کنید، نه این که برای کار ساعت های طولانی تری صرف کنید. بیشتر اوقات فکر می کنیم باید یکسری کارها را انجام دهیم، در صورتی که اصلا مجبور به انجام آن ها نیستیم.
نکته دیگری که باید به آن توجه کنید، برنامه ریزی مناسب است. تقسیم پروژه ها به کارهای کوچک تر که در عرض چند ساعت بتوانیم آن ها را انجام دهیم به ما کمک می کند جلوتر برویم و احساس مفید بودن کنیم.
اولین قدم همیشه سخت ترین قسمت است. وقتی شروع کنید، ادامه کار راحت تر برایتان می شود. خیلی زود، در مسئله ای که کار می کنید فرو می روید.
همچنین بسته به سطح انرژی که دارید ، وظایف را در اولویت قرار دهید. تحقیق ها می گویند با گذر زمان در طول یک روز، اراده کمتری داریم. برخی افراد این موضوع را مدیریت می کنند. برای مثال، صبح بیشتر برنامه نویسی و کارهای حل مسئله را انجام می دهند و بعد از ظهر که انرژی پایین می آید، در جلسه های تخمین و مشابه آن شرکت می کنند.
رسیدگی به وقفه ها
برخی افراد بیشتر وقت خود را مشغول به کار هستند. سعی می کنند نزدیک محل کار خود، زندگی کنند تا صبح ها زود تر کار را شروع کرده و عصر زمان بیشتری در محل کار بمانند چون معتقدند ساعت های پایانی، محل کار خلوت تر است و راحت می توانند کار کنند. اگر با این افراد برخورد داشته باشید، به خصوص بعد از کار، حتما متوجه خسته بودن آن ها خواهید شد حتی اگر به روی خودشان نیاورند.
اضافه کاری، برای بهبود کیفیت متوسط یک کار بد نیست اما فراموش نکنید، وسیله ای برای افزایش مقدار زمان کار نیست.
پیشنهاد می کنیم کار های زیر را تست کنید:
- در صورت امکان یک اتاق ساکت برای کار پیدا کنید.
- از افراد و همکار ها در دفتر، درخواست کنید تا برای تماس هایشان از اتاق جلسه استفاده کنند.
- از یک هدست حذف کننده نویز در فضای باز استفاده کنید.
- صبح در دفتر و بعد از ظهرها در خانه کار کنید.
برخورد با مدیر های بد
همه ما در شرکت هایی بوده ایم که در صورت ترک کار در زمان مناسب، همکارها به ما خیره می شوند. یا مدیر هایی که اصرار دارند بیشتر کار خود را در لحظه های آخر بگویند تا شما اضافه کار کنید. در حالی که شاید این جز قرار داد شما نبوده باشد. از نظر برخی مدیر ها، همیشه کار حساس پیش می آید و هیچ وقت، اوقات "غیر بحرانی" وجود ندارد!
این فقط مسئله پرداخت هزینه زمان نیست. اگر حضور در دفتر برایتان مفید است، به این معنا که می توانید با همکارهای خود گفتگوی جالبی داشته باشید و از آنها بیاموزید، مشکلی ندارد. اما مجبور شدن به اضافه کار در یک اتاق تاریک یا پر سر و صدا به هیچ وجه زندگی را بهتر نمی کند بلکه خستگی شما را بیشتر خواهد کرد.
برخی از مدیرها هنوز در عصر صنعتی زندگی می کنند. به نظر می رسد که آن ها فکر می کنند مردم مانند ماشین هستند: اگر وقت بیشتری را در دفتر بگذرانند، تولید بیشتری خواهند داشت. بهره وری به این شکل کار نمی کند. حتما تعجب می کنید اگ بفهمید که مردم چقدر می توانند بدون انجام کار واقعی در دفتر بمانند.
اگر مجبور هستید با چنین مدیرانی سر و کار داشته باشید، به خاطر داشته باشید که هیچ کس قرار نیست به شما بگوید که چه موقع به خانه بروید. شما باید یاد بگیرید که برای وقت خود ارزش قائل شوید و از آن محافظت کنید. اگر مدیر، بیش از اندازه و بیشتر از ساعت های کارتان فشار بیآورد، باید یاد بگیرید که در مورد کار خود تجدید نظر کنید.
استراحت کنید.
هر چند ساعت یک بار استراحت کنید. برخی افراد عادت دارند که بطری آب خود را کنار میز خود می گذارند، که این به طور خودکار آن ها را وادار می کند گاهی به آشپزخانه بروند تا آن را پر نمایند و باعث استراحت کوتاهی برای آنها می شود.
گاهی در محیط چند قدم کوتاه بردارید، با همکارهای خود صحبت کنید و برای خود قهوه بریزید.
بعد از یک جلسه طولانی، اگر احساس خستگی و عدم تمرکز کردید، در صورت امکان به پیاده روی بروید. یک پارک در نزدیکی محل کار یا حتی خیابان اطراف کار خودتان می تواند حال شما را تغییر دهد. وقتی بعد از یک پیاده روی کوتاه به به میز کار خود برگشتید، احساس شادابی می کنید و می توانید دوباره تمرکز کنید.
به تاخیر انداختن
گاهی اوقات فاصله انداختن باعث استراحت ذهنی می شود یعنی فاصله گرفتن از مشکل به تغییر وضعیت کمک می کند. برای مثال در طول استراحت ناهار، بعضی اوقات کتاب یا مقاله ای که به کار مربوط نیست، بخوانید.
کافئین و شکر راه حل های موقتی هستند. آن ها معمولا طی یک ساعت یا در همین حدودها از بین می روند. اما استراحت و انجام کاری کاملا متفاوت، باعث طراوت است و باعث افزایش خلاقیت مورد نیاز می شود.
اگر از سلامت روان خود مراقبت نکنید، در معرض خطر قرار می گیرید. انسان ها باهم متفاوت هستند و آن چه در این مقاله پیشنهاد شد، ممکن است برای شما مفید نباشد، بنابراین بهترین کار این است که سعی کنید تکنیک های خود را توسعه بدهید. بفهمید چه شرایطی شما را به سمت پربارترین کار سوق می دهد و سعی کنید آن ها را تکرار کنید.
.webp)
